ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ  «ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ» §§ 9 - 10

Οὐ μήν ἀλλά καί τάς τοῦ πατρός προαιρέσεις ἀναμνησθείς οἰκεῖον καί καλόν ἓξεις παράδειγμα τῶν ὑπ΄ ἐμοῦ [σοί] λεγομένων. Οὐ γάρ ὀλιγωρῶν τῆς ἀρετῆς οὐδέ ῥαθυμῶν διετέλεσε τόν βίον, ἀλλά τό μέν σῶμα τοῖς πόνοις ἐγύμναζεν, τῇ δέ ψυχῇ τούς κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδέ τόν πλοῦτον παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ΄ ἀπέλαυε μέν τῶν παρόντων ἀγαθῶν ὡς θνητός, ἐπεμελεῖτο δέ τῶν ὑπαρχόντων ὡς ἀθάνατος. Οὐδέ ταπεινῶς διῴκει τόν αὑτοῦ βίον, ἀλλά φιλόκαλος ἦν καί μεγαλοπρεπής καί τοῖς φίλοις κοινός, καί μᾶλλον ἐθαύμαζεν τούς περί αὑτόν σπουδάζαντας ἢ τούς τῷ γένει προσήκοντας∙ ἡγεῖτο γάρ εἶναι πρός ἑταιρείαν πολλῷ κρείττω φύσιν νόμου καί τρόπον γένους καί προαίρεσιν ἀνάγκης. Ἐπιλίποι δ΄ ἂν ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος εἰ πάσας τάς ἐκείνου πράξεις καταριθμησαίμεθα.

Λεξιλόγιο :

Ø  Οὐ μήν ἀλλά                        =          ωστόσο

Ø  Η προαίρεσις - εως             =          άποψη, επιθυμία, διάθεση, πρόθεση,                                                                επιλογή

Ø  Ῥαθυμέω - ῶ                        =          είμαι οκνηρός

Ø  Παρακαίρως                                    =          υπέρμετρα, υπερβολικά

Ø  Τα ὑπάρχοντα                     =          η περιουσία

Ø  Η ἑταιρεία - ας                    =          φιλία

Παραθετικά

θετικός	συγκριτικός	υπερθετικός
πτωχός,  θερμός	πτωχότερος
σοφός, εὐδαίμων	σοφώτερος
κλέπτης, γεραιός
ἀληθής, χαρίεις
μέλας, ἀπλοῡς
ἲδιος	ἰδιαίτερος ἰδιώτερος
ἀγαθός	ὁ,ἡ  ἀμείνων ὁ,ἡ  β ὁ,ἡ  κ ὁ,ἡ  λ
(ὑπέρ)
εὖ	α β κ

C:\Documents and Settings\USER\Desktop\Παπαστεργίου\Β' Λυκείου\ΘΕΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ Β' ΛΥΚΕΙΟΥ\ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ. Προς Δημόνικον, Κεφ. 9 - 10 doc.doc

Μετάφραση :

Ωστόσο, αν έχεις πάντα στο μυαλό σου τις απόψεις και τις αρχές του πατέρα σου, θα έχεις μπροστά σου ένα παράδειγμα για τη αλήθεια των όσων σου λέω, το οποίο είναι θαυμάσιο και μέσα από το ίδιο σου το σπίτι. Ο πατέρας σου δεν έζησε αδιαφορώντας για την αρετή ούτε ήταν οκνηρός. Κουραζόταν βέβαια για να γυμνάζει το σώμα του ενώ με τη δύναμη της ψυχής επέμενε τους κινδύνους. Δεν αγαπούσε υπέρμετρα τον πλούτο απλώς απολάμβανε τα υπάρχοντα αγαθά, όπως όλοι οι θνητοί και μεριμνούσε για την περιουσία του σαν να ήταν αθάνατος. Η ζωή του δεν ήταν φτωχική και ταπεινή. Αγαπούσε κάθε τι το ωραίο και ευπρεπές και ήταν κοινωνικός και προσιτός στους φίλους του. Εκτιμούσε περισσότερο εκείνους που ανήκαν στο φιλικό παρά στο συγγενικό του περιβάλλον, γιατί πίστευε ότι πιο πολύ ταιριάζουν στη φιλία η φύση από ότι ο νόμος, οι καλοί τρόποι από ότι η συγγενική σχέση και η επιλογή από ότι η ανάγκη. Αν θέλαμε να απαριθμήσουμε όλες τις πράξεις του πατέρα σου, δε θα μας αρκούσε ολόκληρος ο χρόνος.