17 Σεπ 2012

ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ - ΑΓΑΠΗ



Ορισμός
Αγάπη είναι το συναίσθημα συμπάθειας και αφοσίωσης σε πρόσωπα ή πράγματα.
Μορφές της αγάπης
• η αγάπη προς τους γονείς
• η αγάπη προς την πατρίδα
• η ερωτική αγάπη
• η αγάπη προς το συνάνθρωπο
• η αδελφική αγάπη
• η αγάπη προς το θεό
• η αγάπη προς την Παράδοση
• η αγάπη προς τη φύση κ.λπ.


Χαρακτηριστικά της αγάπης

• η καθολικότητα, η απουσία πνεύματος διακρίσεων
• η ανιδιοτέλεια, η αγνότητα των αισθημάτων και των προθέσεων
• η ανυστερόβουλη διάθεση, η απουσία σκοπιμοτήτων και των μικροϋπολογισμών του προσωπικού συμφέροντος
• η ανοχή, η ανεκτικότητα προς τη διαφορετικότητα
• η ανυπόκριτη εμπιστοσύνη και η απουσία της καχυποψίας
• η γενναιοδωρία, η μεγαλοψυχία και η καλοσύνη
• η απουσία της κτητικής διάθεσης και ο σεβασμός στην αυτονομία της προσωπικότητας του άλλου
• η ανυπαρξία έπαρσης, εγωκεντρισμού και αλαζονείας η ψυχική συμμετοχή στη χαρά και στη λύπη του συνανθρώπου, που εκδηλώνεται ως συμπαράσταση.
• η διάθεση της συγνώμης, η απουσία μνησικακίας, η ανεξικακία η διάθεση προσφοράς που φτάνει ως την αυτοθυσία και δεν αναζη¬τεί δικαίωση.

Η σημασία της αγάπης

Κοινωνικός τομέας

1. Συμβάλλει στη διαμόρφωση υγιών διαπροσωπικών σχέσεων, που χαρακτηρίζονται από ανιδιοτέλεια, αφοσίωση, αμοιβαία εμπιστοσύνη και φιλική διάθεση.
2. Εξευγενίζει το συναισθηματικό κόσμο και διαμορφώνει το αναγκαίο κλίμα ψυχικής και συναισθηματικής επαφής, αλληλοπροσέγγισης και βαθύτερης επικοινωνίας, χωρίς ωφελιμιστικά κριτήρια.
3. Αποδιώχνει την αίσθηση της μοναξιάς, αφού καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων.
4. Περιστέλλει την εγωκεντρική προσέγγιση των πραγμάτων και τον άκρα¬ το ατομικισμό. Με το αίσθημα της αγάπης το άτομο απομακρύνεται από τα στενά πλαίσια του «εγώ» και μεταβαίνει προς το «εσύ».
5. Αποτρέπει τον ανταγωνισμό και το συγκρουσιακό κλίμα στις διαπροσωπικές σχέσεις

Ψυχολογικός τομέας

1. Συντελεί στην ψυχολογική ισορροπία του ατόμου.
2. Προσανατολίζει το άτομο στην αντιμετώπιση της ζωή με αισιόδοξη και ελπιδοφόρα διάθεση.
3. Ισχυροποιεί τις ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου, ενισχύοντας τον εσωτερικό κόσμο του με υπομονή, εγκαρτέρηση και αντοχή.

Δημιουργικός τομέας

Η αγάπη, λειτουργώντας ως θετικό κίνητρο: αναδεικνύει τη δημιουργική διάθεση και
 αποτελεί πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας.

Ηθικός τομέας

Ηθικοποιεί τη συμπεριφορά του ατόμου, γιατί διαμορφώνει μια στάση ζωής που χαρακτηρίζεται από την ειλικρίνεια, την εντιμότητα, την αγνότητα των προθέσεων.

Ιδεολογικός τομέας

Η αγάπη:
• προσδίδει ουσιαστικό νόημα στη ζωή του ανθρώπου με την ανθρωπιστική προσέγγιση των πραγμάτων και τον προσανατολίζει στην κατάκτηση υψηλών αξιών και την πραγμάτωση ιδανικών.
• αποτρέπει τους διαχωρισμούς των ατόμων με κριτήριο τις ιδεολογικές τους αντιλήψεις.
• απομακρύνει τη δογματική προσκόλληση σε εγωκεντρικές αντιλήψεις, τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό.

Διεθνιστικός τομέας

Η αγάπη προς τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος κ.λπ. διαμορφώνει το κατάλληλο πλαίσιο για την επίτευξη της αρμονικής και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.
• απαλλάσσει από αρνητικούς προϊδεασμούς, προκαταλήψεις και ρατσιστικές αντιλήψεις.
• καλλιεργεί πνεύμα ανοχής και ανεκτικότητας προς τη διαφορετικότητα.
• αναπτύσσει πνεύμα οικουμενικής συνείδησης.

Ποια αρνητικά φαινόμενα της σύγχρονης, κοινωνικής και παγκόσμιας, πραγματικότητας καθιστούν επιτακτικό το αίτημα επικράτησης της αγάπης;



Ορισμός: Αγάπη είναι η συναισθηματική κατάσταση που μας οδηγεί να προσφέρουμε, ως αποτέλεσμα της ελεύθερης εκλογής μας, και δεν καθορίζεται από τις ανάγκες μας. Η αγάπη όμως είναι και φαινόμενο επικοινωνίας. Άλλες φορές γινόμαστε πομπός κι άλλες δέκτης αγάπης. Γι’ αυτό και είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο ο ένας να ισχυρίζεται ότι αγαπά τον άλλο κι ο άλλος να το αμφισβητεί. Έτσι, από τη θέση του πομπού το κριτήριο της αγάπης είναι το συναίσθημα που νιώθουμε για τον άλλον. Από τη θέση του δέκτη το κριτήριο παύει όμως να είναι το συναίσθημά του, είναι πλέον η συμπεριφορά του προς εμάς.
Μορφές:
Ü Η μητρική αγάπη: Η αγάπη της μητέρας προς το παιδί έχει δύο όψεις. Στη μικρή ηλικία αντιπροσωπεύει τη φροντίδα και την ευθύνη, που είναι απολύτως αναγκαίες για τη διαφύλαξη της ζωής του παιδιού και την ανάπτυξή του. Όσο όμως μεγαλώνει, η μητρική αγάπη μεταφράζεται στη στάση εκείνη που ενσταλάζει στο παιδί την αγάπη για τη ζωή, όχι μόνο την επιθυμία να παραμείνει ζωντανό. Η πραγματική ουσία της μητρικής αγάπης είναι η φροντίδα για την ωρίμανση του παιδιού και αυτό σημαίνει να θέλει την απομάκρυνσή του από αυτήν. Μόνο η γυναίκα που αγαπά πραγματικά, η γυναίκα που είναι πιο ευτυχισμένη όταν δίνει παρά όταν παίρνει, μπορεί να είναι μια μητέρα που αγαπά, όταν το παιδί βρίσκεται στο στάδιο του αποχωρισμού.
Ü Η αγάπη του παιδιού: Εξαρτάται από τη μητρική κυρίως αγάπη και γίνεται αντιληπτή από τον γονιό, από τη στιγμή που άμεσα το παιδί δεν έχει την απόλυτη ανάγκη του γονιού. Η αγάπη του παιδιού τελικά εξαρτάται από το αν οι γονείς σεβάστηκαν το δικαίωμά του να γίνει ο άνθρωπος που η ίδια η φύση τού υπαγορεύει.
Ü Η αδερφική αγάπη: Είναι αγάπη για όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις, είναι η αίσθηση της ευθύνης, η φροντίδα, ο σεβασμός, η γνώση για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Ü Η αγάπη για τον εαυτό μας: Χωρίς να ταυτίζεται με τον εγωισμό ή τον ναρκισσισμό, είναι συνυφασμένη με την αγάπη για οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη και ταυτίζεται με την αρετή, την αξιοπρέπεια και τη γνώση του εαυτού μας. Ο άνθρωπος αγαπά τον εαυτό του, όταν τον βλέπει σωστά, αξιολογώντας ειλικρινά αυτό που βλέπει, αλλά και όταν ενθουσιάζεται και αποδέχεται την πρόκληση της προοπτικής για το τι μπορεί να γίνει.
Ü Η ερωτική αγάπη: Αναφερόμαστε στην αγάπη που υπάρχει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συνδέονται και ερωτικά, δηλαδή αισθάνονται και σωματική έλξη. Είναι η επιθυμία για πλήρη συνταύτιση και ένωση με ένα άλλο πρόσωπο. Οι πιο συνηθισμένες μορφές ερωτικής αγάπης είναι δύο: (α) Να αγαπήσουμε έναν άνθρωπο με τον οποίον για κάποιο χρονικό διάστημα είμαστε ερωτευμένοι. (β) Να αγαπήσουμε έναν άνθρωπο και στη συνέχεια να μας αναπτυχθούν και ερωτικά συναισθήματα για εκείνον.

Α΄ Ζητούμενο:
Προκαταρκτική διευκρίνιση à πραγματική αγάπη είναι εκείνη που έχει σχέση με την ανθρώπινη πραγματικότητα, εκείνη που είναι ανθρωπίνως εφικτή, εκείνη που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να νιώσουν, χωρίς να είναι «ανώτεροι» ή «εκλεκτοί». Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που εξιδανικεύουν τόσο πολύ την αγάπη, ώστε οδηγούνται στο συμπέρασμα πως «αληθινή αγάπη δεν υπάρχει» και έτσι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την αγάπη που συναντούμε στην ανθρώπινη καθημερινότητα.
α. Αντέχει στις δοκιμασίες και στον χρόνο και, όπως τα ευγενή μέταλλα, δεν οξειδώνεται. Δεν είναι τόσο ευμετάβλητη, ακριβώς επειδή δεν στηρίζεται στην ανάγκη. Στον βαθμό που τα συναισθήματα μου προς έναν άνθρωπο απορρέουν από τις ανάγκες που μου καλύπτει, είναι πολύ φυσικό να συμβαδίζουν μ’ αυτές. Όσο μου καλύπτει τις ανάγκες μου, τα θετικά μου συναισθήματα υπάρχουν. Όταν πάψει να μου τις καλύπτει, ατονούν.
β. Είναι ανιδιοτελής, με την έννοια όχι ότι δεν πρέπει να έχουμε ανάγκες, αλλά να μην καθορίζεται η συμπεριφορά μας από κάποια ανάγκη μας. Αντίθετα, όταν τη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους την καθορίζει ένα αναμενόμενο κέρδος, τότε η συμπεριφορά αυτή είναι ιδιοτελής και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν αγάπη.
γ. Η πραγματική αγάπη είναι το αποτέλεσμα της ελεύθερης εκλογής μας και όχι της αδυναμίας μας να δράσουμε διαφορετικά. Για παράδειγμα, όλοι θέλουμε έναν σύντροφο στη ζωή μας. Άλλο όμως είναι να δημιουργούμε μία σχέση επειδή το διαλέγουμε και άλλο επειδή δεν μπορούμε να ισορροπήσουμε συναισθηματικά από μόνοι μας. Στη δεύτερη περίπτωση, η «αγάπη» που πιθανόν να νιώσουμε για κάποιον άνθρωπο δεν είναι αποτέλεσμα της εκλογής μας, αλλά απορρέει από την επιτακτική μας ανάγκη να ισορροπήσουμε συναισθηματικά. Τότε είμαστε όμως ευάλωτοι στη συναισθηματική εκμετάλλευση, είτε σε βάρος μας είτε σε βάρος του άλλου.
δ. Η γνήσια αγάπη είναι εκδήλωση της δημιουργικότητας και συνεπάγεται φροντίδα, σεβασμό, ευθύνη και γνώση. Δεν είναι ένα πάθος, με την έννοια ότι κάποιος μάς προκαλεί συγκίνηση, αλλά μια ενεργητική προσπάθεια για την ανάπτυξη και την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου, που έχει τις ρίζες της στην ικανότητά μας για αγάπη.
ε. Η ώριμη αγάπη είναι ένωση με τον όρο της διατήρησης της ακεραιότητας και της ατομικότητας. Στην ώριμη αγάπη συμβαίνει τούτο το παράδοξο: Οι δύο γίνονται ένας και ωστόσο παραμένουν δύο.
στ. Η πραγματική αγάπη στηρίζεται πάνω στην εμπιστοσύνη, στην πίστη και στην αποδοχή.
ζ. Η αγάπη χρειάζεται κάποιο χρόνο «επώασης», διαφορετικά δεν αποτελεί σταθερή συναισθηματική κατάσταση αλλά φευγαλέο συναίσθημα, έστω και έντονο. Γι' αυτό, ο άνθρωπος που αναζητά την αγάπη θα ανακαλύψει ότι η αγάπη είναι υπομονετική, η αγάπη περιμένει.
η. Η αγάπη είναι καθολική. Προσφέρεται ανεξαιρέτως σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις. Αν ο άνθρωπος αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο και είναι αδιάφορος προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός.
θ. Ιδιαίτερα την ερωτική αγάπη χαρακτηρίζει: η συντροφικότητα, η αμοιβαία σεξουαλική έλξη, η αποδοχή, η αυτονομία, ο διάλογος και η επικοινωνία, η κοινωνικότητα, η υποχωρητικότητα, η συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων, η συναισθηματική επαφή και η συναίσθηση.

Β΄ Ζητούμενο:
Ίσως καμιά λέξη δεν έχει τόσο κακοποιηθεί όσο η αγάπη. Ο Φρανσουά Βιγιόν, ο Γάλλος ρομαντικός ποιητής, θρηνολογούσε για το γεγονός ότι συνέχεια «ζητιανεύουμε την καημένη λέξη της αγάπης για να την ανακατέψουμε σε κακομαγειρέματα και σε πρόσκαιρες επιθυμίες». Στη σύγχρονη πραγματικότητα μια έννοια, όπως η αγάπη, αμφισβητείται έντονα, καθώς πληθαίνουν οι διαστρεβλώσεις της σημασίας της και αλλοιώνεται το νόημά της από ποικίλους παράγοντες:
F Ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει ότι πρέπει να απαλλαγεί από τις ονομαζόμενες παλιές αξίες, ότι πρέπει να είναι άκαμπτος, χωρίς να δείχνει τα πραγματικά του συναισθήματα, γιατί έτσι επιτάσσει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Μέσα στη συναισθηματική αυχμηρία των μοντέρνων καιρών μάθαμε να κρύβουμε καλά τα συναισθήματά μας και την αγάπη μας, για να μην γίνουμε τάχα ευάλωτοι. Τα δάκρυα κοντεύουν πια να εξαφανιστούν από τον πολιτισμό μας. Βέβαια, ένας άντρας δεν κλαίει ποτέ και μια γυναίκα θεωρείται «συναισθηματική», αν κλάψει. Έτσι, πρέπει όλοι μας να κλαίμε μόνοι ή να διακινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε «νευρωτικοί» ή «παράξενοι».
F Ζώντας σε μια εποχή που τα πάντα αποκτούν εμπορική αξία, πολλοί πιστεύουν πως την αγάπη μπορείς να την αγοράσεις ή να την πουλήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι διαθέσιμοι για αγοραπωλησία, σωματική και πνευματική, στο όνομα της αγάπης. Ωστόσο, απλώς ξεγελά τον εαυτό του όποιος πιστεύει ότι η αγάπη μπορεί πραγματικά να αγοραστεί. Μπορεί κάποιος να αγοράσει το σώμα κάποιου άλλου, τον χρόνο του, τα εγκόσμια υπάρχοντά του, αλλά δε θα μπορέσει να αγοράσει ποτέ την αγάπη του.
F Η ιδιοτέλεια και το υπολογιστικό πνεύμα δεν αφήνουν να αναπτυχθεί η αγάπη. Πολύ λίγοι από εμάς είναι τόσο ισχυροί, ώστε να προσφέρουν χωρίς προσμονή ανταλλαγμάτων. Και αυτό, βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς εξ απαλών ονύχων έχουμε μάθει να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα για την κάθε μας προσπάθεια. Αλλά η αγάπη δεν ταυτίζεται με την ανταπόδοση. Είναι πραγματική αγάπη, μόνο όταν προσφέρεται χωρίς προσμονή ανταλλαγμάτων.
F Πολλοί άνθρωποι, στο πλαίσιο της κτητικής κοινωνίας που ζούμε, νομίζουν πως η αγάπη δεν είναι πράξη και ενέργεια παρά μονάχα ένα πράγμα που μπορείς να το κατέχεις, όπως το αυτοκίνητο ή το σπίτι. Όταν η αγάπη βιώνεται με βάση το έχειν, κλείνει μέσα της τον περιορισμό, τη φυλάκιση, τον έλεγχο του αντικειμένου που κάποιος «αγαπά». Στραγγαλίζει, νεκρώνει, πνίγει, σκοτώνει, στερεί τη ζωή. Αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν αγάπη είναι μια κακή χρήση της λέξης, που κρύβει την πραγματικότητα: ότι ουσιαστικά δεν αγαπούν.
F Άλλοι ξεχνούν πάλι ότι η αγάπη είναι παιδί της ελευθερίας και ποτέ της κυριαρχίας. Ταυτίζουν μάλιστα την αγάπη με μια ενεργητική ή παθητική μορφή συμβίωσης. Στην πρώτη περίπτωση, η αγάπη είναι μαζοχισμός, καθώς το άτομο ξεφεύγει από το συναίσθημα της μόνωσης με το να γίνει μέρος και αντικείμενο ενός άλλου προσώπου, τη δύναμη του οποίου διογκώνει. Αυτό το πρόσωπο είναι το παν, «εγώ δεν είμαι τίποτε παρά μόνο εφόσον είμαι κομμάτι του». Στη δεύτερη περίπτωση, η αγάπη γίνεται σαδισμός, από τη στιγμή που το άτομο, για να ξεφύγει από τη μοναξιά του, κάνει ένα άλλο πρόσωπο κομμάτι του δικού του εαυτού. Το σαδιστικό άτομο είναι τόσο εξαρτημένο από το υποταγμένο όσο και το τελευταίο από το πρώτο. Κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το άλλον.



Ε.Π.Παπανούτσος "Ο έρωτας" έκθεση Α΄ Λυκείου

"Πολύ μεγάλη σημασία για τη διαμόρφωση των διαθέσεων και της συμπεριφοράς του ανθρώπου στο κεφάλαιο της ερωτικής ζωής, και γενικότερα στη συγκρότηση της προσωπικότητάς του, έχουν οι πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες, το πώς γεύτηκε στα χρόνια της νεότητάς του την ηδονή του φύλου. Εάν μερικοί μιλούν για την επιθυμία και τον έρωτα επιπόλαια ή με σαρκασμό, σα να είναι δευτερεύουσες ή ευτελείς υποθέσεις της ζωής, εάν ακόμη μερικοί αισθάνονται απέναντι στην επιθυμία και στον έρωτα αποστροφή και φόβο, αηδίαν ή αβεβαιότητα, τούτο κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στο γεγονός ότι και οι πρώτοι και οι δεύτεροι δεν ευτύχησαν να έχουν καλές σεξουαλικές και αισθηματικές εμπειρίες στα πρώτα, τα κρίσιμα χρόνια της ζωής. Με τις πρώτες εμπειρίες, και σε τούτο και σε πολλά άλλα θέματα, τοποθετούνται για τον χαρακτήρα και την πνευματική υφή του ανθρώπου οι σιδηροτροχιές απάνω στις οποίες θα κινηθεί, όπως το τραίνο στις γραμμές του.
Είναι μεγάλη ευλογία για τον νέο άνθρωπο να έχει με καλούς οιωνούς μυηθεί στα αινίγματα και στις συγκινήσεις του sex. Θα σταθεί γερά πάνω στα δυο του πόδια, θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και θα αντέξει στις θύελλες της ζωής. Αλλίμονο σ'εκείνον που έχει γευτεί πρόστυχα την ηδονή της σάρκας στα πρώτα βήματά του, ή στο πρώτο του ερωτικό αναφτέρωμα συνάντησε την αδιαφορία ή γνώρισε την απογοήτευση. Στραβώνει ο δρόμος του και δύσκολα θα ξαναβρεί τη σωστή γραμμή. Δεν είναι σπάνιοι (ακόμη και στους κύκλους των μορφωμένων) εκείνοι που, όταν συζητούμε μαζί τους για τον έρωτα, μας αιφνιδιάζουν με τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν ή τον προσπερνούν με ελαφρότητα και ειρωνεία ή μιλούν γι'αυτόν με κυνισμό και απρέπεια. Απορούμε πώς άνθρωποι σοβαροί τηρούν απέναντι σ'ένα τόσο σοβαρό θέμα μια τόσο παιδαριώδη στάση. Κακότυχοι άνθρωποι.... Την ώρα που πήγαινε να ανθίσει η ψυχή τους, που δοκίμαζαν να μυηθούν στα μυστήρια και να χαρούν το θαύμα, δεν αξιώθηκαν να βρουν τον σύντροφο τον πρόθυμο να τους παρασταθεί, τον άξιο ν'αγωνιστεί μαζί τους τον ωραίο αγώνα - και έμειναν στη μέση του δρόμου ή παραστράτισαν. Όσο περνούν τα χρόνια η στέρηση θα γίνεται πιο πικρή, ο εκτροχιασμός πιο επικίνδυνος και ξαφνιάζεται κανείς να βλέπει ανθρώπους που πέρασαν με ευπρέπεια τη ζωή τους, να έχουν γεράματα όχι ειρηνικά, ούτε ανεπαίσχυντα.

Θα έδινα λοιπόν στους νέους για τον ορθό ερωτικό προσανατολισμό τους τις εξής συμβουλές: α. Μην ταυτίζετε τον έρωτα με την επιθυμία. Η επιθυμία είναι απαίτηση της ζωτικότητάς σας, η ικανοποίησή της θα σας ανακουφίσει. Ο έρωτας αποκαλύπτεται στο πνεύμα, με αυτόν θα ολοκληρωθεί η ύπαρξή σας. [...] Μη βιάζεσαι λοιπόν να αποφασίσεις. Περίμενε νάρθει η ευλογία του έρωτα. Πρώτη μας λοιπόν συμβουλή πρέπει να'ναι προσμονή, όχι βιασύνη. Γιατί όχι βιασύνη? Γιατί την ώρα της ροδοδάκτυλης αυγής μια κακή τοποθέτηση της αγάπης μας μπορεί να μας πολώσει προς τα κάτω, να μεταθέσει το κέντρο του ηθικού μας βάρους χαμηλά και να μείνουμε εκεί - να μαδήσουν τα φτερά μας και να μην πετάξουμε πια ψηλά. [...] Κάτι απερίγραπτα λεπτό και πολύτιμο υπάρχει μέσα σου. Φύλαξέ το! Μη ρίξεις αμέσως αυτή την τελευταία εφεδρία στη μάχη, με την πρώτη κιόλας κρούση προς το άλλο φύλο.


β. Μην προσπαθήσετε να αποσπάσετε την αγάπη με μέσα ανέντιμα από το πρόσωπο που σας έχει γοητέψει. Ο έρωτας δεν εκβιάζεται. Γίνου άξιός του για να σου δωθεί. Ας διδάξουμε στους νέους ότι ο έρωτας είναι μια σχέση απόλυτης αμοιβαιότητας. Συνδέει 2 πρόσωπα που το καθένα έχει ελεύθερα εκλέξει το άλλο, και είναι πάντοτε πρόθυμο να χαρίζεται στο άλλο, χωρίς ποτέ να συλλογίζεται ή να υπολογίζει την αμοιβή, γιατί έχει την συνείδηση ότι οσαδήποτε κι αν δώσει, προσφέρει λιγότερα απ'όσα παίρνει.

Εαν η ανταπόκριση δεν υπάρχει στην διάθεση και στην πράξη και των 2 προσώπων, δεν μπορεί να γίνει λόγος για έρωτα. Όταν αντιληφθούμε ότι παρά την προσφορά μας δεν συναντούμε ειλικρινή και αμέριστη ανταπόκριση από τον άλλο, τούτο είναι σημάδι φανερό ότι δεν βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, δεν χτυπάμε την πόρτα που θα ανοίξει. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι εάν επιμένουμε, πιέσομε, κάνουμε πιο συστηματικά την πολιορκία μας, θα κατακτήσουμε το είδωλό μας. Η τακτική αυτή ίσως να είναι αποτελεσματική στο επίπεδο της επιθυμίας, όχι και στο επίπεδο του έρωτα.


γ. Όταν κατακτήσετε το μεγάλο αγαθό του έρωτα, μην αναπαυθείτε στις δάφνες σας. Είναι δυσκολότερο ακόμη να το διατηρήσετε. Για να κρατηθείτε στο ύψος της δωρεάς που σας έγινε, θα αγωνιστείτε ανανεώνοντας διαρκώς τους τίτλους των διεκδικήσεών σας. Ο έρωτας μοιάζει με την ελευθερία σε τούτο: ότι είναι προνόμιο που πρέπει διαρκώς να αποδείχνεις στην πράξη ότι το αξίζεις. Για να διατηρηθεί στέρεος ο ερωτικός δεσμός έχει ανάγκη από διαρκώς μεγαλύτερα κεφάλαια τρυφερότητας και στοργής, εμπιστοσύνης και εκτίμησης, αφοσίωσης και θαυμασμού, που να τα καταθέτουν χωρίς φειδώ και τα 2 μέρη. Γιατί ο αληθινός έρωτας είναι ένα αέναο παρόν, όχι παρελθόντος αναμνήσεις. Υπάρχει μόνο ως μια διαρκώς ανανεωνόμενη κατάκτηση. Και κερδίζεται με τις θυσίες που απαιτεί μια νίκη ακριβή. Έτσι δίνεται στον άνθρωπο κάθε είδος ευτυχίας."


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
OΙ ΓΡΑΦΕΣ ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ


1η Μαΐου 1989

http://www.tlig.org/el/messages/403/


Η Αγάπη είναι η Ρίζα του Δένδρου της Ζωής, ΑΓΑΠΗ, λοιπόν, να βγαίνει μέσ' από την καρδιά σας. Όταν η Αγάπη φανερώνεται όπου υπάρχει το κακό, σβήνει κάθε κακία, διαλύοντάς την, όπως διαλύεται η πάχνη με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Προς χάριν αυτών που Μου είναι αφοσιωμένοι, θα ξαναζωντανέψω όλα τα πτώματα, δε θα ησυχάσω, θα σας αναστήσω όλους με το Λόγο Μου, δε θα σωπάσω, έως ότου Δοξάσω το Σώμα Μου κι ανακαινίσω ολόκληρη την Εκκλησία Μου. Μάθετε, όλοι εσείς που θέλετε να σβήσετε το Πνεύμα της Χάριτός Μου και θέλετε να πνίξετε τη Φωνή Μου, πως οι κακόβουλες προσπάθειές σας και οι πονηρές σας προθέσεις είναι όλες μάταιες. Θα συνεχίσω ν' απλώνω το Χέρι Μου στον καθένα, ακόμη και στους στασιαστές, ακόμη και σ' αυτούς που Με προκαλούν μέρα-νύχτα, καταλάβατε; Είστε όλοι Λαός Μου, άσχετα από πίστη ή φυλή. Να θυμάστε ότι είμαι η ΑΓΑΠΗ και ότι σας έπλασα όλους.

Σήμερα, το Σωτήριο Σχέδιό Μου καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο. Έστελνα και συνεχίζω να στέλνω αγγελιαφόρους σε όλα τα έθνη για να προωθήσω την πίστη σας, να σας μεταστρέψω, να επαναφέρω την ειρήνη και την αγάπη, να σας ενώσω. Μην προσπαθείτε, λοιπόν, να καταπνίξετε τη Φωνή Μου, ούτε τα καλέσματα της Μητέρας Μου. Oι Φωνές Μας θα συνεχίσουν να πέφτουν πάνω σας, όπως ένα σφυρί που σπάει τις πέτρες 2, έως την Ημέρα της Δόξας Μου. Χαρείτε και πανηγυρίστε για το Καρποφόρο Αμπέλι Μου, γιατί από το Δικό Μου Χέρι η Γη ανασκαλεύεται κι οργώνεται, από το Δικό Μου Χέρι ξεριζώνονται και καίγονται τ' αγκάθια και οι βάτοι, με το Δικό Μου Μανδύα Την προστατεύω από τους καυτούς ανέμους και τις θύελλες, που ξεσηκώνει ο εχθρός Μου. Είμαι ο Αφοσιωμένος της Φύλακας που τη φροντίζω παντοτινά με ζήλο. Αυτό το Αμπέλι είναι το Δώρο που σας κάνω και τα Κλήματά του θα σας προσφερθούν ελεύθερα και θα πλημμυρίσουν ολόκληρο τον κόσμο, τρέφοντάς τον.

Αχ, αγαπημένοι της Ψυχής Μου, ακούστε προσεχτικά τα Λόγια Μου και προσπαθήστε να Τα καταλάβετε, μην αμφιβάλλετε, δοκιμάζοντάς Με αδιάκοπα... Εγώ, ο Κύριος, σας διαβεβαιώνω: Oι Γραφές εκπληρώνονται. Γιατί, λοιπόν, τόσοι από σας αιφνιδιάζονται με την έκχυση του Πνεύματός Μου; Γιατί αιφνιδιάζεστε που οι νέοι σας βλέπουν οράματα; Έρχομαι μπροστά σας για να σας επαναλάβω τη γνώση του Λόγου Μου, έρχομαι με μεγάλη αγάπη να ξαναζωντανέψω τα πτώματα των γιων και θυγατέρων Μου. Έρχομαι για να σας μεταστρέψω και να σας υπενθυμίσω τους νόμους Μου, έρχομαι να προσκαλέσω τον αμαρτωλό σε ομολογία. Έρχομαι για να καλέσω σε μετάνοια όλους αυτούς τους ιερείς, επισκόπους και καρδιναλίους, που πλήγωσαν τόσο σκληρά την Ιερή Μου Καρδιά και πρόδωσαν Εμένα, το Φίλο τους και το Θεό τους. Δεν έρχομαι ως Κριτής, όχι ακόμη, έρχομαι σ' εσάς ως Επαίτης, ρακένδυτος και ξυπόλητος, με ξεραμένα χείλη, εκλιπαρώντας και στενάζοντας για λίγη αγάπη, για μιαν ανταπόδοση αγάπης.

ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΝΕΡΩΣΩ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΑΣ


24 Φεβρουαρίου 1991

http://www.tlig.org/el/messages/596/


Για σένα, δημιουργία... και τι δεν θα κάνω! Είμαι ο Άγιος σας, αλλά η εποχή σας με ξανασταύρωσε. Είμαι Αυτός που σας αγαπά πιο πολύ, και όμως είμαι Αυτός που δέχεται ανελέητο μαστίγωμα από την αδιαφορία αυτής της εποχής. Είμαι το Φως του κόσμου, που έρχεται σ' αυτή τη σκοτεινή εποχή να σας δώσει το Φως της Ζωής. Έχετε την Ειρήνη Μου, παιδιά Μου. Σας προσφέρω την Ειρήνη Μου, σας προσφέρω το δώρο της Αγάπης Μου. Ελάτε σε Μένα όπως είστε, μην περιμένετε να γίνεται Άγιοι για να έρθετε σε Μένα.

Ελάτε σε Μένα όπως είστε, μη Με φοβάστε. Είμαι Πάνστοργος Πατέρας. Μπορώ να γίνω ο Άγιος Σύντροφός σας. Εγώ κι εσείς, εσείς κι Εγώ, και θα σας φανερώσω το Άγιο Πρόσωπό Μου. Θα σας φανερώσω το Άγιο Πρόσωπο του Θεού σας. Τα μάτια σας θ' αντικρίσουν την Αγάπη πρόσωπο με πρόσωπο κι όταν γίνει αυτό, οι δαίμονες, οργισμένοι, θα τραπούν σε φυγή. Και τότε θα καταλάβετε, αγαπημένοι, ότι από την αρχή ήσασταν δικοί Μου και ήμουν δικός σας για όλη την αιωνιότητα. Μείνετε ενωμένοι μαζί Μου. Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΑΣ.
Εγώ, ο Ιησούς Χριστός, σας ευλογώ.
ΙΧΘΥΣ.